บทที่ 12

เมื่อโซเฟียตื่นขึ้นมา ข้างนอกก็มืดแล้ว และเธอก็ไม่เห็นไมเคิลเลย

เธอนิ่วหน้าพลางลูบแผ่นหลังที่ปวดเมื่อย ไมเคิล ไอ้คนเฮงซวยนั่น สนใจแต่ความสุขของตัวเองโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอเลย

วิลล่าทั้งหลังว่างเปล่า และความรู้สึกเหนียวเหนอะหนะตามเนื้อตัวทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัว ท้ายที่สุดแล้ว ที่นี่ก็ไม่ใช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ